Parijs! Een wereldstad die je nooit in één keer kunt behappen. Elke wijk (arrondissement) heeft z’n eigen identiteit en stijliconen. Elke wijk is verrassend met nog onbekende juweeltjes. Die laat ik je in deze rubriek zien. Ga mee op ontdekkingsreis in deze veelzijdige lichtstad. Ontdek het 16e arrondissement van Parijs!
Zeg Parijs en iedereen roept Eiffeltoren, Seine of Louvmre. Niemand begint over de stijlvolle Art Nouveau balustrades bij talloze metro-ingangen die zó kenmerkend zijn voor deze stad. Kunstzinnige iconen in de overbekende zweepslagstijl, ontworpen door architect Hector Guimard rond 1900. Van de oorspronkelijke 140 zijn er helaas nog 60 over. Ga op zoek door heel Parijs. Je kunt ze niet missen.
Die metro juwelen zijn niet de enige nalatenschap van deze art nouveau-architect. Zijn, in de tijd, spraakmakende gebouwen staan vooral in het 16e arrondissement. Een bijna dorps gedeelte van Parijs dat aan Bois de Boulogne grenst. Trek je wandelschoenen aan en geniet van wat deze wijk nog meer te bieden heeft: een toefje Amerika, Gehry en Eiffel.
Lees hier alle tips voor een stedentrip naar Parijs.
Dit mag je niet missen in het 16e arrondissement van Parijs
Metro kunst in Parijs
Eén van de twee mooiste Metropolitain–ingangen van Guimard, Porte Dauphine, ligt aan avenue Foch, naast het bovenste gedeelte van het grote stadsbos: Bois de Boulogne. Wat een geluk dat deze ingang de vernieuwingsdrift heeft overleefd. De grote monumentale abri, verstopt in een parkje, is een kunstwerk van glas en smeedijzer die samensmelten tot een bijna oosterse creatie in de kleuren oranje, groen en een melkwitte waaier. Kijk naar die bijna poot-achtige pilaren, de krullende typografie en decoratieve schilden. Jammie! Smulwerk voor art nouveau-liefhebbers.
Een rondje Guimard
Nagenietend van deze zinnenspiegeling dalen we af in de krochten van het immense Parijse metronetwerk, dat al gedeeltelijk rond 1900 bestond. Op naar het 16e arrondissement van Parijs. We moeten twee keer overstappen tot we ons eindpunt Rue Jasmin bereiken.
Of het beginpunt, want aan 3 Square Jasmin staat al meteen een Guimard-huisje: een frêle wit gebouwtje, dat bleekjes afsteekt tussen de grotere gebouwen daarnaast. Maar wel onmiskenbaar Guimard, met een indrukwekkende deurpartij, smeedijzeren balkonnetjes en fraai glaswerk. Vooruitstrevend vanwege de horizontale streepjes en de prefab-methode. Toen al! Een voorproefje wat we nog meer kunnen vinden.
Lunchen in Parijs, restaurants in Parijs en musea in Parijs. Genoeg te doen in de stad.
Hoogtepunten van Guimards art nouveau-architectuur
Avenue Mozart 122, Hôtel Guimard
Achter een grote boom gaat een prachtig voorbeeld van de organische kracht van de art nouveau schuil. De bijna aaibare zachtgele façade met ronde vormen, florale decoraties en een uitbundige deurpartij met het muziekmotief daarboven, toont Guimards liefde voor stijlvolle uitbundigheid, volumetrische harmonie en ritmische herhaling. Kijk naar boven en zie hier veel prominenter het zwarte smeedijzer van de balkons en balustrade. Gebouwd in 1909 voor zijn Amerikaanse vrouw Adeline. Geen hotel hoor, maar zo noemen de Fransen een particulier herenhuis. Net zoals Hotel de Ville ook geen hotel is, maar het stadhuis.
Rue Jean de La Fontaine 60, herenhuis van Paul Mezzara
Dit is volgens sommigen het meest geslaagde werk van de architect. Zou dat door de asymmetrische voorgevel en het fraai bewerkte hek met florale motieven komen?
Rue Jean de La Fontaine 14
Met dit appartemetencomplex, Castel Béranger, begon Guimards faam. De voordeur is extreem mooi. Met opengewerkte licht blauwgroen ijzerwerk in zweepslagmotief en koperen accenten, een waar straatsieraad. Hij kreeg zelfs een prijs voor de façade, waardoor het nog steeds te boek staat als een van de meesterwerken van de Franse art nouveau-architectuur. Hier nog geen zwart zware balkonnetjes, maar licht en luchtig geschilderde balustrades, wel al asymmetrisch. We zien zijn ontluikende architectonische handschrift.
Tips nodig voor een accommodatie? Dit zijn een aantal van de leukste hotels in Parijs.
Rue Jean de La Fontaine 17 en verder
Een imposant appartementencomplex, waar sierlijk 1911 en Guimards naam staan. En wat is dat raam, met die wieltjes? Een piepklein cafeetje, Café d’Antoine, uit 1911. Uit een sierlijke uitsparing in Guimards gebouw rolt de glazen façade naar buiten. Helaas zijn het interieur en de kaart niet zo bijzonder. Maar wel een leuk Instagram momentje.
Tijd voor een break
Tja, we moeten kiezen: nog meer Guimards of nu iets totaal anders. Het wordt het laatste. Een détour naar de Seine? Goed idee. Op naar Ponte de Grenelle. Daar staat ons, aan de kop van een eilandje in de Seine, een verrassing te wachten: The Statue of Liberty! Maar dan in een miniversie.
Even fier steekt deze kleinere dame naar de moeder (of toch zijn vrouw?), van beeldhouwer Bartholdi, het eeuwig brandend vuur de lucht in. Het is een van de kopieën van het Franse geschenk aan Amerika in 1886. Een andere vind je in Musée d’Orsay, trouwens een must voor art nouveau-liefhebbers.
Met een fijn zonnetje in ons gezicht zakken we de kade af, om via Rue Wilhelm in Rue Mirabeau te komen. Daar gaan we het park Saint-Perine in. Een eeuwenoud park met een statig huis op de heuvel in het midden. Het is een mooie plek om even uit te rusten, met een glooiend landschap, picknicktafels, bankjes, maar ook gazons en prachtige planten. En een leuk kinderspeelplaatsje. Een stedelijke oase. Idyllisch. Joggers, rondrennende kids en geliefden op een bankje, maken dat we even de weg en ons doel kwijt zijn.
Dit zijn nog andere mooie parken in Parijs.
Om het af te leren
We pakken de Guimarddraad nog even op en lopen door de Rue Chardon Lagache langs Hôtel Jassédé op nummer 41. Een eclectische villa uit 1893 van twee etages. Extreem asymmetrisch, zelfs de daken verspringen. Gemaakt van diverse materialen in vrij donkere kleuren. Een sfeervol ratjetoe waar we best willen wonen. Dan wel eerst even een loterij winnen, want de prijzen zijn in deze wijk het hoogst van heel Parijs.
Wegdromend slaan we de hoek om, de Rue Boileau in. Op nummer 34 staat een kleiner huis: Guimards eerste werk, op twintigjarige leeftijd. Ook hier weinig symmetrie, maar wel al duidelijk oog voor elegantie. Dan schudden we de kunstige architect van ons af en lopen regelrecht op weelderige natuur af.
Natuur en cultuur in één
Iedereen kent het van naam, maar weinig toeristen gaan ernaartoe: voormalig koninklijk jachtgebied Bois de Boulogne. En dat is echt super jammer. Het eeuwenoude park aan de linkerflank van het 16e arrondissement is een waar festijn van natuur én kunst. Het begint al goed bij de ingang. Via een tunnel verwelkomt de kunstzinnige entree Porte Maillot-Malakoff ons.
Dit zijn nog meer leuke bestemmingen voor een stedentrip met de trein.
De gebogen bruine muren geleiden ons naar een slingerpad, met weelderige struiken en hier en daar futuristische kunstwerken. Lome laantjes brengen je verder naar een meertje, waar eendjes gezellig ronddobberen. De grootste attractie in dit park is het moderne Louis Vuitton museum, ontworpen door Canadees-Amerikaanse architect Frank Gehry. Je weet wel, van het Guggenheim in Bilbao. Voor honderd miljoen euro creëerde hij de illusie van een zeilschip met een kabbelde waterval ervoor. Tres chique.
Of lees hier wat er te doen is in de wijk Montmartre in Parijs.
Fotomoment
De dag raakt op. We nemen afscheid van de buurt, zoeken de kade weer op en lopen naar boven. We zijn benieuwd naar het eilandje in de Seine, Ile aux Cygnes. De late zonnestralen kleuren alles goud als we langs de bomen en de bosschages op de smalle strook door het water flaneren. Zo grappig en onontdekt. Aan het einde gekomen vormt een imposant viaduct een prachtige omlijsting voor de Eiffeltoren in de verte. Dat vond een bruidsfotograaf ook. Een bruidje schittert op dit prachtige bordes. Magnifique!
Naar Parijs met kinderen? Zeker doen! Lees tips voor wat te doen.
Corbusier in kapitale juppenwijk
Het 16e arrondissement van Parijs is een prestigieuze, afgeschermde woonwijk, ingeklemd tussen de Seine en Bois de Boulogne. Een aparte wereld vol duur geklede Parisiennes, kapitale optrekjes, Maserati’s om de kids naar school te brengen en snelle carrière-boys. Waar niet alleen architect Guimard bouwde, maar ook Le Corbusier, oftewel Charles-Edouard Jeanneret. Van de laatste staan twee iconische, strakke bouwwerken, Maison la Roche en Maison Jeanneret (1925) naast elkaar op 8 en 10 square du Docteur Blanche. Respectievelijk een museumhuis en de Le Corbusier Stichting. Voor een ander thematripje misschien?
Ook leuk in Frankrijk: een stedentrip naar Marseille, of wat dacht je van Corsica?
Wie is Guimard?
Hector Guimard (Lyon, 10 maart 1867 – New York, 20 mei 1942) is een van de belangrijkste art nouveau-architecten van Frankrijk. Bij het grote publiek bekend als ontwerper van de sierlijke Parijse art nouveau metro-ingangen. Vanaf zijn twintigste heeft hij vooral in het 16e arrondissement van Parijs tientallen architectonische kunstwerken gebouwd. De meeste met de kenmerkende slaolielijn en kleurentaal. Zijn inspiratie: architecten Viollet-le-Duc en Victor Horta.
Hier moet je zijn in het 16e arrondissement van Parijs:
Zoek ook vast naar hotels in Parijs:
Booking.comDit vind je misschien ook leuk:
Al zin om door het 16e arrondissement van Parijs te wandelen?
Tekst en beeld Judith Bakkers
“Broaden your horizon is al generaties lang ons familiemotto. Ook mijn zonen studeren en werken nu in het buitenland: Engeland en Zuid-Korea. Reizen verbreedt niet alleen je fysieke, maar ook je mentale horizon. Doen dus!”
