Van de indrukwekkende Andestoppen tot het weelderige Amazonewoud. En de rijke Unesco-steden, de evenaar en de kleurrijke markten. Ecuador is niet veel groter dan een gemiddeld Europees land, maar je komt zelden in een land met zoveel afwisseling. Ontdek het zelf en ga op reis door Ecuador!
Dit artikel verscheen eerder in TripTalk magazine
TripTalk magazine neemt je mee naar bereikbare en betaalbare bestemmingen! Onze vaste reporters geven inspirerende en persoonlijke tips.
Neem nu een abonnement op ons reismagazine en profiteer van 1 GRATIS NUMMER!
Ga op reis door adembenemend Ecuador
Happend naar adem bereiken we het dak van de Iglesia de San Francisco in het centrum van Quito. Het is echter niet het uitzicht over de stad dat ons de adem beneemt. Maar met zijn ligging in een dalkom van het Andesgebergte, zitten we hier op 2850 meter. Aan die hoogte moet je lichaam wel even wennen als je net bent aangekomen.
Wat we te zien krijgen smaakt naar meer. Aan onze voeten ligt het uitgestrekte historische centrum van Quito met zijn indrukwekkende gebouwen, kerken en pleinen. Zo indrukwekkend, dat Quito in 1978 direct bij de allereerste locaties zat die op de Unesco Werelderfgoedlijst werden geplaatst. Het centrum ligt tussen twee bergketens van de Andes ingeklemd. Aan beide zijden klotsen de gebouwen tegen de berghellingen op.
Zondagochtend in Quito
Het is zondagochtend en vanuit alle kerken klinkt gezang en gepreek. Het lijkt wel of de diensten hier non-stop de hele dag doorgaan. Met de deuren wagenwijd open lopen mensen tijdens de dienst in en uit. Sommigen nemen plaats en anderen doen hun eigen ding in een van de zijkapellen.
Of wat dacht je van een reis naar Colombia?
We lopen ook nog even de kathedraal van Quito binnen, aan de Plaza Grande, waar ons de mond open valt door het rijk versierde, gouden altaar. Dan wordt het gezang in de kerk overstemd door aanzwellend lawaai en gezang dat van de straat komt.
Een stoet mensen draagt een Mariabeeld door de stad terwijl geestelijke liederen worden gezongen en er kwistig met rozenblaadjes wordt gestrooid. Alles staat op deze zondagochtend in het teken van de religie. De stad leeft en bruist.
Quito is met zijn twee miljoen inwoners de hoofdstad van Ecuador en een logisch beginpunt van onze rondreis door dit kleine, maar o zo veelzijdige Andesland, dat genoemd is naar de evenaar.
En omdat op deze plek, aan het eind van de 18e eeuw, door een Franse expeditie de exacte locatie van de evenaar werd bepaald. Daar waren de Ecuadorianen zo trots op, dat ze bij de onafhankelijkheid in 1830 hun land naar de evenaar vernoemden. Toen al een knap staaltje toeristische marketing.
Maar dan die evenaar. Waar loopt die dan? Daarvoor moeten we toch even de stad uit. Onze gids Ramiro brengt ons erheen met zijn auto. Het duurt niet lang of ik zie het enorme monument al opdoemen langs de weg. āDeze skippen we even want hij staat op de foute plekā, zegt Ramiro terwijl ik me afvraag waarom we daarvoor in de plaats even verderop een kleine parkeerplaats opdraaien.
āDit is de Ć©chte plek waar hij loopt”, legt hij uit. Tja, men was destijds bij de āontdekkingā van de evenaar misschien wat al te voorbarig te werk gegaan met het bouwen van het kolossale monument. Bleek bij nadere berekeningen dat de lijn die de aarde verdeelt nĆ©t even verderop ligt.
We hebben ook tips voor een reis naar Peru.
En zo krijgen we in het interactieve museum IntiƱan niet alleen de echte evenaar te zien, maar ook een paar praktische demonstraties om aan te tonen waarom dit de enige juiste plek is. Zo laten we op de evenaar een ei op een spijker balanceren en proberen we met gesloten ogen en de armen wijd over de evenaar te lopen (spoiler: je verliest je evenwicht).
Junglegeluiden in Cuyabeno
Tijd voor heel wat anders. Er staat een tocht naar het Amazoneregenwoud gepland. Een korte vlucht naar de luchthaven van Puerto Francisco de Orellana. Een hele mond vol. Daarom wordt het junglestadje in de volksmond ook wel Coca genoemd, naar de gelijknamige rivier die hier met de Napo rivier samenvloeit. Maar wij zijn nog niet op onze bestemming.
Er staat een minibusje voor ons klaar dat ons verder brengt door een steeds groener wordend, relatief vlak landschap. Het is een stuk heter en vochtiger merken we direct na aankomst. Na een rit van drie uur stoppen we bij een brug over een riviertje. We zien kanoās klaarliggen en onze bagage wordt er al in gehesen, terwijl wij ons gereed maken voor het vervolg van de tocht: twee uur varen over de sterk meanderende rivier door dichte jungle.
Onderweg stoppen we regelmatig om vogels en apen te spotten die zich in de bomen langs de oevers ophouden. Ineens valt het ons op dat het bos onder water lijkt te staan. Alsof er verderop een dam is doorgebroken. Onze bootgids Fabricio legt uit dat we inmiddels in het reservaat Cuyabeno Wildlife zijn aangekomen.
Dit deel van het reservaat bestaat voornamelijk uit vloedbossen. Deze bossen staan voor het grootste deel van het jaar onder een laag van vier tot vijf meter water. ās Avonds maken we een tocht vanuit de Cuyabeno Lodge over het meer waaraan de lodge gelegen is. De overal opdoemende boomtoppen boven het wateroppervlak geven de plaats een beetje een post-apocalyptische sfeer.
In de Cuyabeno Lodge hoor je alleen de geluiden van de jungle. We worden snel bekend met de verschillende vogel- en apengeluiden en het is prima in slaap vallen met al dat gekrakeel om ons heen in onze comfortabele kamer. Het leven in de lodge is eenvoudig: eat, safari, sleep, reapeat.Ā
Per dag heb je al snel drie activiteiten, allemaal per kano. En zo krijgen we alle uithoeken van het Cuyabeno Wildlife reservaat te zien. Soms in sluipgang gaat het onder lage bomen door en op de meest onverwachte momenten liggen we ineens stil.
Of bezoek deze natuurparken in Costa Rica.
Het waarom ontgaat ons, maar Fabricio heeft weer iets gespot. Vervolgens duurt zeker drie minuten voordat wij ook zien, wat hij al lang in het vizier heeft. Dat kan een bijzondere vogel zijn (een ara, macaw of andere papegaaiensoort of een toekan), het kan ook een aap of een luiaard zijn.Ā
Weer een andere keer stuurt hij de kano frontaal door het struikgewas aan de oever, waarna we bijna oog in oog staan met een anaconda die zich tussen de takken ophoudt. Op het meer jagen we op de roze rivierdolfijn, waarvan we inderdaad enkele te zien krijgen en dichter bij de oever varen we gevaarlijk dicht langs een stel alligators die roerloos in het ondiepe water liggen.
Op onze telefoon heb je hier geen streepje ontvangst, maar aan de GPS-functie die nog wel werkt, kan ik zien dat we wederom op nog geen kilometer van de evenaar af zitten. Fabricio legt tijdens een wandeling in de jungle uit dat vanwege de ligging op de evenaar het hier bijna nooit waait of stormt.
Om die reden zijn de bomen ook niet diepgeworteld en liggen al hun wortels vrij dicht onder de oppervlakte. Op diezelfde wandeling krijgen we mieren te eten die naar citroen smaken en soppen we met onze rubberen laarzen enkeldiep door de modder.Ā
ās Avonds bij het eten vertelt Fabricio dat al het geld dat het park via toerisme ontvangt direct wordt besteed aan natuurconservatie. Maar ook aan het creĆ«ren van banen voor de lokale inwoners. Zelf is hij woonachtig op een half uur buiten het park en door zijn werk als gids hoeft hij niet te verhuizen naar een grote stad om elders werk te vinden.
Onze dagen in Cuyabeno waren prachtig geweest met veel zon en geen regen. Maar nog tijdens het avondmaal klinkt in de verte gerommel aan de hemel. āHoren jullie dat?ā vraagt Fabricio. Dat betekent de hele nacht en de volgende ochtend regen. Jullie worden om 5 uur wakker gemaakt voor de terugreis.Ā
Natuur in Nederland? Dit zijn de mooiste natuurgebieden van Nederland.
En inderdaad, de volgende ochtend komt het water weer met bakken uit de hemel. We trekken onze ponchoās aan en bereiden ons mentaal voor op een kleddernatte terugreis. Terwijl we de kano instappen, vliegt een enorme apenfamilie onder luid gekrijs boven ons van tak naar tak. Alsof ze ons uitgeleide doen.
In de kano hebben wij de capuchons van onze ponchoās diep over ons gezicht getrokken. Door een gordijn van water scheuren we over de Cuyabeno rivier, bocht na bocht, totdat we na twee uur weer bij de brug aankomen. Je bent niet in de Amazone geweest zonder een keer kletsnat te zijn geworden.
De geesten van de Cotopaxi vulkaan
De overgang van de vochtige en hete Amazone naar de koele, droge hoogvlakte van de Andes kan haast niet groter zijn. Werden we vanochtend nog wakker onder onze klamboes, vanavond logeren we in een kamer met een eigen open haard. En die heb je in elke kamer van de Hacienda La Cienega. Je hoeft alleen maar even de receptie te bellen en hij wordt voor je aangestoken. Best lekker als het buiten maar vijf graden is ās avonds.Ā
La Cienega is een haciĆ«nda zoals je je dat zou voorstellen. Een statige oprijlaan omzoomd met ranke eucalyptusbomen, een klassieke gevel en krakende houten vloeren. Zwartwitfoto’s aan de muren uit lang vervlogen tijden. Deze plek ademt geschiedenis.
We bevinden ons inmiddels een stuk ten zuiden van Quito, aan de voet van de iconische Cotopaxi vulkaan. Dat wordt ook onze bestemming van de volgende dag.Ā
Maar als we ās ochtends voor het hek van het Cotopaxi National Park staan, hangt er een dikke wolkenlaag om de vulkaan heen. Geen nood, Ramiro heeft een plan. En hij pikt Carmen op. Een lokale gids die op de hellingen van de vulkaan woont.
Zodra ze achter in de auto zit bij ons, begint ze te zingen. Ramiro legt uit dat ze met haar āCotopaxi liedā de geesten van de berg gunstig wil stemmen, zodat ze zich aan ons zal gaan vertonen. Eerst zien dan geloven is onze houding. Vooral als ze daarbij nog een kleurrijk wollen masker over haar hoofd trekt.Ā
Ken je ook de bekende Bromo vulkaan op Java?
En dan gebeurt toch datgene wat wij niet meer hadden verwacht: in een periode van nog geen vijf minuten verandert de kleur van de mist van grijs naar wit, het wordt steeds lichter en nog even later breekt de zon door, waarna ook de laatste wolken voor de vulkaan wegschuiven.
En daar ligt de perfecte, sneeuwbedekte witte kegel van de Cotopaxi (5897 meter) recht voor ons. De enige wolken die we nog zien zijn de wolken die worden veroorzaakt door de aspluim die uit de top van de vulkaan komt.
Het is al eerder gezegd: in Ecuador is geen dag hetzelfde. Van de kraters op bijna 4000 meter hoogte dalen we weer af naar de stad BaƱos die op 1800 meter ligt. Dat doet natuurlijk wat met het klimaat. Want BaƱos is de toegangspoort naar de Amazone.
Hier vandaan gaat de E30 verder omlaag de jungle in. De weg staat beter bekend als de Ruta de las Cascadas: weg van de watervallen. En of we die te zien krijgen.Ā
We zweven in een geĆÆmproviseerde kabelbaan over de rivier Pastaza tot we stil hangen boven de Cascada Manto de la Novia en verderop langs de weg dalen we af naar de ākookpot van de duivelā. Dit is de plek waar je heel dichtbij het punt kan komen waar het water met enorme kracht te pletter slaat.Ā
Spetterend Zuid-Amerika, bezoek de IguaƧu watervallen.
Het symbool van Ecuador
Weer een dag later bevinden we ons terug op grote hoogte in de Andes, om de hoogste top van Ecuador van dichtbij te bewonderen. Gids Ramiro kan zijn geluk niet op als we alweer een vulkaantop ontdaan van mist en nevel in zijn volle glorie te zien krijgen: de machtige Chimborazo (6263 meter).
We slingeren omhoog langs grazende vicuƱaās totdat de weg stopt bij een bergstation op 4800 meter. Ademloos staan we opnieuw naar een imposante Andestop te staren. Want de berg beneemt ons ook letterlijk de adem als we een klein stukje omhoog willen klimmen. Niet voor de eerste keer op deze reis moeten we het vanwege de hoogte eventjes rustig aan doen.
Wist je dat je in Peru ook mooie trektochten kan maken?
Ramiro vertelt ons dat de Chimborazo een nationaal symbool is voor Ecuador. Zo belangrijk zelfs dat hij voorkomt in het wapen op de nationale vlag. Onze volgende bestemming is de zuidelijke stad Cuenca, waarvan het historische centrum vergelijkbaar is met dat van Quito.
Naast de kathedraal is een levendige bloemenmarkt, vlak voor het Monasterio del Carmen de la AsunciĆ³n, een klooster waarvan de nonnen onzichtbaar moeten blijven voor de buitenwereld. Het is de nonnen dan ook niet toegestaan ook maar Ć©Ć©n stap buiten het klooster te zetten. Toch houden zij zichzelf in leven, onder meer door de verkoop van rozenwater, wat gretig aftrek neemt vanuit de lokale bevolking.Ā
Lees hier over Cuenca in Spanje, niet te verwarren met Cuenca in Ecuador.
De grote afdaling
Cuenca is zoān stad waar je wel dagen zou willen blijven. Je kan er uren op een bankje zitten in het Parque CaldĆ©ron, luisterend naar de warme klanken van een orkestje en kijkend naar omaatjes die hun kleinkinderen er laten spelen.
Maar het is onze voorlaatste dag in Ecuador. De volgende ochtend verlaten we de stad, maar ook deze laatste dag had nog nieuwe verrassingen voor ons in petto. Via een groene vallei klom de weg omhoog door het Cajas National Park tot een hoogte van bijna 4100 meter. Het weer was fris en de lucht kraakhelder. Overal lagen glinsterende bergmeertjes. Het water was zo helder en stil dat het een perfecte spiegel vormde voor de omliggende bergen en wolken.
Toen we over de hoogste bergkam heen waren, zagen we ineens recht onder ons een enorm pluizig wit wolkendek. Vanaf hier begon het grote afdalen. Tot zeeniveau. Het duurde niet lang of het kraakheldere weer had plaatsgemaakt voor een zeer dichte mist. Behoedzaam slingerde Ramiro met zijn wagen de bergweg af, hier en daar op de weg liggend puin omzeilend.Ā
Voor natuurliefhebbers is een reis naar adembenemend Patagoniƫ ook bijzonder!
Ik denk dat we zo meer dan een uur door de mist aan het rijden zijn geweest, totdat het ineens lichter werd en we de weg weer voor ons konden zien liggen. Het landschap was compleet veranderd. Langs de weg weelderige vegetatie en zodra we over de kustvlakte reden, zagen we overal cacao en bananenplantages. Guayaquil bereikten we door het oversteken van de Guayas rivier, die hier kilometers breed was.Ā
Flanerend over de Malecon 2000, de boulevard met de kleurrijke en koloniale huizen van de wijk Las PeƱas boven ons, benam de hete en vochtige lucht ons haast de adem. Niet voor het eerst in Ecuador.
De Quilotoa Loop
De Quilotoa Loop is een populaire route in Ecuador, die je door het hart van de Andes voert. Het hoogtepunt van de rit is de Quilotoa-krater, een spectaculair kratermeer met turquoise wateren, gelegen op een hoogte van meer dan 3.900 meter.
Plan je op een zaterdag je tocht in, sla dan niet de markt van Zumbahua over. Werkelijk een kleurrijk schouwspel. Reken ongeveer 1,5 dag als je met de auto bent, maar er zijn ook meerdaagse trails om te lopen met als bestemming het Quilotoa kratermeer.Ā
Handige informatie voor een reis naar Ecuador:
Visum: geen, paspoort moet nog zes maanden geldig zijn bij aankomst.
Beste reisperiode: er zijn geen grote verschillen over het jaar heen, vanwege de ligging rond de evenaar. Houd wel rekening met grote klimaatverschillen tussen de kustregio, de Andes en de Amazone. Ā Ā Ā Ā Ā
Fun fact: de beroemde ‘Panamahoed’ komt eigenlijk oorspronkelijk uit Ecuador. Deze hoeden worden met de hand geweven van fijne strovezels en zijn een iconisch accessoire geworden over de hele wereld. In Cuenca kan je de fabriek van Homero Ortega bezoeken.
Hoe kom je er: KLM vliegt drie keer per week direct naar Quito en vervolgens via Guayaquil weer terug naar Amsterdam
Hier wil je heen tijdens een reis door Ecuador:
Handige websites voor je reis
Dit vind je misschien ook leuk:
Zou jij een reis door Ecuador willen maken?
Tekst en beeld: Kees Bikker
Als kind ben ik aangevallen door een zwerm muggen met diverse mutaties van het reisvirus en flink geprikt. Waardoor ik verslaafd ben geraakt aan wandelen in de Vogezen, de regenwouden van Nieuw-Zeeland, de Transsiberiƫ Express, Praag en Ladakh om zo maar wat te noemen. Geen bestemming is saai, ik voel me overal thuis.
