TripTalk logo mobiel wit
Search
Close this search box.
Wadi el Gemal in Egypte

Wadi el Gemal: Een groene oase in de Egyptische zandbak

Egypte; hét land van de farao’s, imposante piramides, mummies en geheime grafkamers. Maar wist je dat je in het zuidoosten van Egypte, in het relatief onbekende nationaal park Wadi el Gemal, nog tal van andere Egyptische schatten kunt ontdekken? Van kleurrijke koraalriffen tot weelderige mangrovebossen en oude smaragdmijnen. Het zuidoosten van Egypte is groener dan je denkt. Ver weg van het massatoerisme. 

Bezoek nationaal park Wadi el Gemal in Egypte

“Welkom in Egypte”, begroet de zongebruinde Italiaan Johannes Girardi, gekleed in een zomers wit linnen outfit, ons vriendelijk bij de aankomsthal van de luchthaven in Marsa Alam. Als general manager van het door Italianen gerunde Gorgonia Beach Resort, waar ik de komende week met een groep reisjournalisten verblijf, woont hij al heel wat jaren in Egypte.

Gogonia Beach Resort
(c) Gianni Bodini

“Hoeveel graden is het in Nederland?”, vraagt hij, terwijl zijn ogen over onze winterjassen en lange broeken glijden. “Zes graden, met wind en regen”, verzuchten wij in koor. “Wat heerlijk”, reageert Johannes, waarop hij vraagt of wij willen ruilen. “Het kan hier heel warm worden.” Verbaasd kijken we hem aan, terwijl we zichtbaar genieten van de januarizon die onze winterhuid streelt. Het gras is altijd groener. Ook in een land waar het slechts enkele dagen per jaar regent.

Magazines cover inclusief nummer 17


Dit artikel verscheen eerder in TripTalk magazine

TripTalk magazine neemt je mee naar bereikbare en betaalbare bestemmingen! Onze vaste reporters geven inspirerende en persoonlijke tips.

Neem nu een abonnement op ons reismagazine en profiteer van 1 GRATIS NUMMER!


Van groen is op de heenweg naar het resort nog geen sprake. Het zijn vooral de kleuren blauw en bruin die domineren. Kilometers kuststrook met een eindeloze azuurblauwe zee rechts en zanderig woestijn links gaan voorbij, zonder blijk van enig resort. Het is een schril, maar aangenaam contrast met het schreeuwerige Hurghada of Sharm-el-Sheikh.

We zoeven richting ‘het andere Egypte’, ver weg van massatoerisme. Ingeklemd tussen de Rode Zee en het nationaal park Wadi el Gemal doemt het resort met haar parelwitte gebouwen na een uur rijden op.  

Lees meer over een vakantie naar Egypte.

Lopen op de zeebodem

Het nationaal park Wadi el Gemal beslaat bijna 7500 vierkante kilometer en bestaat uit zowel land als zee. Het ligt zo’n vijftig kilometer ten zuiden van Marsa Alam, tussen de Nijl en de Roze Zee. Wadi el Gemal betekent vallei van de kamelen, die op hun beurt weer het schip van de woestijn worden genoemd. Al is de kans groter dat je een dromedaris tegenkomt, het soort met één bult op de rug.

Wadi el Gemal
(c) Aranka Sinnema

Een wadi staat voor het grootste deel van het jaar droog, totdat het met bakken uit de hemel komt en het rivierdal volstroomt met water. Het in 2003 opgerichte nationaal park staat op de Unesco werelderfgoedlijst. Want ondanks dat deze regio vooral uit woestijn bestaat, is het landschap diverser dan je zou verwachten. Rondom de talloze koraalriffen tref je bijvoorbeeld verschillende vogels en gekleurde vissen. 

Snorkelen in Egypte bij Wadi el Gemal
(c) Aranka Sinnema

Marinebioloog Islam Mohammad Elsadek is de volgende ochtend al vroeg uit de veren en laat ons kennismaken met de onderwaterwereld van het huisrif van het resort. Met snorkeluitrusting springen we uitgelaten vanaf de pier de zee in, die met een watertemperatuur van zo’n 23 graden letterlijk een warm bad is in januari.

De temperatuur kan volgens Islam in de zomer zelfs oplopen tot 38 graden. Hij vertelt dat het zeewater de afgelopen jaren één tot twee graden is opgewarmd. “Sterft het koraal hierdoor niet uit?”, vraag ik hem, terwijl ik mij met flippers aan mijn voeten als een vis in het water voel.

In Europa op vakantie? Dit zijn leuke steden voor een stedentrip in Europa.

De marinebioloog maakt zich vooralsnog geen zorgen. “Het koraal lijkt zich hier aan te passen en weet te overleven.” Van een onderwaterwoestijn is inderdaad nog geen sprake: gele koraalvisjes, bontgekleurde papegaaivissen en rode anemoonvisjes dansen als ballerina’s voor onze ogen. Het kleurrijke koraal beweegt sierlijk mee. Het is doodstil onder water, op het knabbelende geluid van de vissen na. Verderop in de zee kun je met een beetje geluk dolfijnen en de zeldzame soepschildpad spotten.

Een gedeelte van de woestijn in het nationaal park was ooit zeebodem, ontdekken we de volgende dag tijdens een avontuurlijke hike naar de top van de 160 meter hoge El Talayee-heuvel. We begeven ons door kloven vol dood koraal. Onderweg raapt Islam van alles op: woestijnzand dat rood is door verroest ijzer, fosfor, maar ook calciumcarbonaat; een witte stof waarmee de skeletten van het koraal zijn opgebouwd.

Hiken naar El Talayee heuvel in Egypte bij Wadi el Gemal
(c) Aranka Sinnema

Ook leuk: een roadtrip door Marokko.

De vallei bestaat uit oude rivierbeddingen van rivieren die ooit op deze plek stroomden. “Duizenden jaren geleden zwommen hier walvissen”, vertelt de marinebioloog geïntrigeerd. In de rotsen zijn fossielen van schelpen en zeedieren soms zichtbaar. Wanneer we de top van de El Talayee-heuvel bereiken, hijst het ochtendgloren de woestijn in een gouden jasje.

El Talayee heuvel hiken in Wadi el Gemal
(c) Aranka Sinnema

Het panoramisch uitzicht vult zich met pastelvormige kleuren. Op het ruizen van de wind na is het oorverdovend stil. Wij snappen direct waarom het opperhoofd van de lokale Ababdabevolking vroeger het land in de gaten hield vanaf deze heuvel. 

Tip: Het kan, vooral ’s zomers, erg heet worden in de woestijn. Draag luchtige kleding, eventueel een pet of hoed, zorg voor genoeg water en smeer je goed in met zonnebrand.

Te land, ter zee en in de lucht

Het veelzijdige woestijnlandschap van Wadi el Gemal verkennen we niet alleen te voet, ook op een e-bike én in een 4×4. We scheuren de volgende dag slingerend dieper het binnenland in. Herkenningspunten van stapels stenen op heuvels sturen ons door niemandsland. Halverwege de route naar Sikait, een oud mijndorpje met een aantal rotstempels, maken we een pitstop.

E-bike in Egypte
(c) Aranka Sinnema

Een van onze gidsen ontvouwt zijn handpalm en hop, een groen stukje edelsteen schittert in de zon: smaragd! De regio van Wadi el Gemal was in de vroeg-Romeinse periode een belangrijke plek voor het winnen van smaragden en bevond zich vroeger in een belangrijke handelsroute tussen Azië en Rome.

Smaragd uit Egypte
(c) Eline Vancraeyveldt

In Sikait treffen we ruïnes van het Romeinse stadje. De huizen zijn tegen de hellingen van de bergen gebouwd, omdat de vallei in die tijd regelmatig volliep met water na hevige regenbuien. 

Tempel bij Sikait in Wadi el Gemal
(c) Aranka Sinnema

Ook Cleopatra, de laatste farao van Egypte, was dol op smaragden. Ze droeg ze als sieraad, liet decoratieve objecten ermee versieren en gaf hoogwaardigheidsbekleders smaragden met haar beeltenis erin gesneden. Smaragden waren voor de Egyptenaren patriottistische symbolen van nationale trots en werden vaak in verband gebracht met vruchtbaarheid, onsterfelijkheid, verjonging en eeuwige jeugd.

Of wat dacht je van een reis naar Tunesië?

Op de weg terug naar het resort verwonderen we ons nog een keer over het veelzijdige landschap: witte zandduinen wisselen zich af met groene acaciabomen en de salvadora persica, een boom die bekend staat als de ‘tandenborstelboom’.

Witte zandduinen in Wadi el Gemal
(c) Aranka Sinnema

De takjes van de boom werden vroeger namelijk gebruikt als tandenborstel. Acaciabomen overleven de droge omstandigheden doordat hun buitengewoon lange wortels het grondwater diep onder het oppervlak gebruiken om zichzelf te voeden.

Acaciaboom in Egypte
(c) Aranka Sinnema

Nog meer groen treffen we in El Qulaan, een vissersdorpje aan de kust waar de Ababdabevolking woont. We wandelen door ondiep blauw water van het gelijknamige El Qulaan Lagoon tussen de vissen, vogels, krabbetjes en zeesterren naar mangroven, waar zout- en zoetwater samenkomen.

El Qulaan Lagoon
(c) Aranka Sinnema

Volgens Islam, die ook vandaag niet van onze zijde wijkt, dragen mangroven op een bijzondere manier bij aan het milieu. Zo dienen ze als broedplaats voor vissen, gaan overstroming tegen, slaan koolstof op en houden die eeuwenlang vast in de waterbodem. Door hun uitgebreide wortelstelsel voorkomen ze erosie en stormschade aan de kust.

Mangrove in Egypte
(c) Aranka Sinnema

Hoe ze dit doen? “Mangroven overleven het zoute water doordat de wortels het zeewater filteren en de zoutkristallen uit de bladeren verwijderen. De bomen kunnen hierdoor zuurstof opnemen.” Mangrovebossen zouden volgens Islam meer zuurstof uitstoten dan een gemiddeld bos. Reden genoeg om deze levensaders voor onze hele wereld goed te beschermen. 

Nog een andere bijzondere bestemming in Afrika is het magische Tunesië.

Spektakel aan de sterrenhemel

Behalve zand waait ook de geur van eten door de woestijn. Onze laatste avond dineren we in de woestijn terwijl hemellichamen zich boven ons ontvouwen. Duizenden sterren verlichten de zandbak en toveren onder andere de Steelpan aan de donkere heldere hemel. Zoef, daar ging een vallende ster.

Diner is een woestijn
(c) Aranka Sinnema

Snel doen we een wens, terwijl we op gekleurde kleden voor een tent liggen. Naast ons bakt een man in een wit gewaad kaboury: brood gemaakt van maïs, zout en water. Hij spreidt het deeg eerst uit tot een mooie, dunne, ronde schijf. Het vuur maakt hij vervolgens uit, waarna hij de overgebleven houtskool en as vlak maakt.

Kaboury maken
(c) Eline Vancraeyveldt

De schijf brooddeeg komt hierop te liggen, de as er overheen en afgedekt met zand. Het brood wordt onder de houtskool in de grond gebakken. In tien minuten is de kaboury klaar. We eten het met linzensoep en groenten. 

Wil je meer inspiratie voor een reis naar Egypte?

Met een volle buik gaan we nog een laatste keer liggen en staren geruisloos naar de sterrenhemel. Opnieuw is het oorverdovend stil in de woestijn. Even zijn we alleen met onze gedachten. In stilte overdenken we. Want in stilte hoor je meer.

Plots klinkt er een brommend geluid. Een van de gidsen is in een diepe slaap gevallen en snurkt. Tevreden concluderen we dat in de woestijn, onder het spektakel aan de sterrenhemel, zorgen even verdwijnen. Als de zon voor de nacht. 


Gorgonia Beach Resort

Het gastvrije Gorgonia Beach Resort biedt verschillende ecologische activiteiten in het nationaal park Wadi el Gemal, waarvan een gedeelte van het resort is. Als medeoprichter van de Abu Ghosoun Community zet het resort zich actief in om de levensstandaard van de lokale Ababdabevolking te verbeteren. Bijvoorbeeld door hen Engelse les en training te geven, zodat zij bezoekers tijdens een excursie kunnen begeleiden en hierdoor ook profiteren van inkomsten uit toerisme. 

Gogonia Beach Resort
(c) Gianni Bodini

Ook op het ruim opgezette resort is het prima vertoeven. Bij het privéstrand vind je een steiger waardoor je makkelijk naar de koraalriffen kunt zwemmen en snorkelen. Voor het eten en drinken kun je terecht in het hoofdrestaurant, twee à la carte restaurants en diverse bars. Tegen een kleine betaling kun je in een bedoeïentent lokaal eten bestellen. Naast een verwarmd zwembad is er een wellness met stoombad, sauna en een mogelijkheid tot massages en schoonheidsbehandelingen.

Gogonia Beach Resort
(c) Gianni Bodini

Ababdabevolking

De Ababda woont al eeuwenlang in Wadi el Gemal, al vind je ze tegenwoordig vooral langs de oevers van de Nijl en langs de Rode Zee. Een gedeelte van deze bedoeïenenstam houdt vast aan oude tradities en reist in de binnenlanden rond op dromedarissen. Door klimaatverandering wordt dit steeds lastiger voor hen. Wist je trouwens dat sommigen getrainde spoorzoekers zijn? Vroeger werden hun kamelen en dromedarissen regelmatig gestolen. Die vonden ze soms terug door de sporen te volgen.

Kamelen in Egypte
(c) Jiska Kroon

Ga je richting Oman? Dit zijn de bezienswaardigheden in Oman.



Verse gemberkoffie

De Ababda drinken regelmatig djabana: verse gemberkoffie. De traditionele bereiding van deze koffie kent een aantal rituelen, net als het drinken ervan. Het roosteren van een handvol koffiebonen gebeurt boven een vuurtje. Om dit vuur aan te wakkeren, gebruiken ze vaak een klein matje als waaier.

Djabana maken
(c) Eline Vancraeyveldt

Gember wordt met een stamper vermalen, daarna de geroosterde koffiebonen. Aan de gember en de fijngestampte koffiebonen wordt water toegevoegd. In de hals van een kleine koffiepot steekt een plukje dadelpalmvezel (of een kluwen plastic draad), waarmee het koffiedik wordt uitgefilterd. De djabana plaatsen ze vervolgens in de hete as van het houtvuur of in een schaal met hete houtskool.

Zodra het water kookt en de koffie klaar is, wordt het uitgeschonken in kleine, porseleinen kopjes zonder oor. Klein (zoet) detail: de Ababda drinken hun koffie graag met veel suiker en jij dus ook. Beleefde koffiedrinkers gebruiken een oneven aantal: drie, vijf of zeven kleine kopjes.

Hotels bij nationaal park Wadi el Gemal in Egypte:

Booking.com

Handige websites voor je reis

Zoek en boek voordelige vliegtickets bij Skyscanner ➡️
Zoek een leuk hotel of accommodatie bij Booking ➡️
Huur alvast een all-inclusive auto bij Sunnycars ➡️
Voordelige treintickets naar leuke steden, al vanaf € 35 ➡️
Check Transavia vliegtickets inclusief accommodatie ➡️
Snel even weg? Zoek de beste last minute vakanties bij TUI ➡️

Dit vind je misschien ook leuk:

Zou jij Wadi el Gemal in Egypte willen bezoeken?

Tekst: Jiska Kroon, Beeld: Jiska Kroon, Aranka Sinnema, Eline Vancraeyveldt en Gianni Bodini

Deel dit blog ↓

Jiska Kroon
Jiska Kroon
Andere landen, culturen en gewoontes: nieuwe ervaringen verrijken je leven. Elke dag probeer ik mij ergens over te verwonderen, dichtbij of ver van huis. Maak een avontuur van je leven en je bent altijd op reis. Jiska is hoofdredacteur van het TripTalk magazine

Gerelateerde reisblogs

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven